d 829 குழந்தைகளின் மனதில் பதிந்த வலிகள்

“நீங்களும் எங்களுடன் வந்துவிடுங்கள்,

எது நடந்தாலும் எல்லோருக்கும் ஒன்றாகவே நடக்கட்டும் என நானும் அம்மாவும் ,அப்பாவிடமும், அக்காவுடனும் கெஞ்சிக்கேட்கின்றோம்.. இல்லை, நாம் வரமாட்டோம், நாம் அவர்களிடம் ஒருபோதும் சரணடையப்போவதில்லை. அவர்களின் கட்டுப்பாட்டுப்பகுதிக்குள் நீங்கள் சென்றுவிடுங்கள்.. நிச்சயம் நாம் மீண்டும் சந்திப்போம்” அப்பா எனக்கு தந்த உறுதிமொழி இது. 14 வருடங்களாக நான் காத்திருக்கின்றேன்.. இதுவரை அப்பாவோ, அக்காவோ திரும்பிவரவில்லை. சிறுவயதிலேயே விடுதலைக்காக போரிட சென்ற அப்பாவும், தலைவர் மாமா வழியில் போராடுவது ஒன்றே இனத்தின் விடுதலையினைப்பெற்றுத்தரும் என ஆயுதமேந்திய அக்காவும் எனக்கு கற்றுத்தந்தவைகள் ஏராளம்.. அப்பாவின் இறுதிநேர அறிவுரைகள், அக்காவின் இறுதிக்கண அரவணைப்புகள் என அந்த இறுதிநிமிடங்களை பு லி க ளின் குரல் பொறுப்பாளர் ஜவான் அவர்களின் புதல்வி அருள்நிலா எழுதிய கடிதம் ஒன்றில் காணக்கிடைத்தது.. இவையெல்லாம் வெறும் வரலாற்றுப்புனைகதைகள் அல்ல.. வீர மரணம் நிச்சயம் எனத்தெரிந்துகொண்டும் தம் இலட்சியத்திற்காய் விதையாகிப்போன எண்ணற்ற வீரமறவர்களின் நிஜ காவியங்கள்., இதிகாசங்களிலும், புராணங்களிலும் வந்துபோன கற்பனை மனிதர்கள் அல்ல இவர்கள்.. எம் கண்முன்னே இரத்தமும், சதையுமாய் வாழ்ந்து, தம் அன்பிற்குரிய உறவுகளை ஆரத்தழுவி வழியனுப்பிவைத்துவிட்டு போர்க்களம் புகுந்தவர்கள் இவர்கள்.. இனத்தின் பெருமை இது.. தமிழினமறவர்களின் செருக்கும் இதுதான்.. இனத்தின் வீரமறவர்கள் என்றென்றும் நெஞ்சில் வாழ்வார்கள்.